- Tiyatro Krek
- Yazan ve Yöneten: Berkun Oya
- Oynayanlar: Defne Kayalar, Kaan Taşaner, Öner Erkan, Özge Özel, Şerif Erol, Ulaş Tuna Astepe, Yurdaer Okur
Yaklaştı, yüzlerimiz arasında yirmi santim yok. Nefesi burnumda ve şeytan konuştu. Just watch my friend? Just watch. Kıpırdamadan baktım şeytana, my friend dediği için alçak bir umut doğdu içime. Şeytanın arkadaşıyım ve hayatta kalacağım.
httpv://www.youtube.com/watch?v=fOcD1YQkwHs
Berkun Oya çok acayip bir adam. İşlerini yakından takip ederim ve hep çok saygı duyarım. Babamın Cesetleri’ni izlemeden önce sahneye koyuşu açısından bir farklılık bekliyordum. Hani tüm tiyatrolar klasikten vazgeçip fiziksel ve yüzüne tiyatro örneklerini sergilemeye başladı ya, o anlamda bir değişiklik beklemiştim. Fakat iyi ki böyle bir deneme yapılmamış, zira mükemmel bir metin, inanılmaz oyunculuklar ile son zamanlarda izlediğim en iyi tiyatro oyunlarından birini ortaya koymuşlar.
Bir kere baba ve oğulların ve tüm ailenin içinde yaşanan o olaylara tanıklık etmek, sıkılmadan, hatta nefes almadan izlemenizi sağlıyor. İki perde olan oyunda, neden ara verildi diye üzüldüm o derece.
Bu kadar derin aile mevzuları işlenirken Öner Erkan ve Kaan Taşaner inanılmaz oyunculuk performansları sergiliyorlar. Gerçi yine sevgili seyirciler, oyunun dram olduğunun farkında değilmişcesine, şu anda komedi dizisinde oynadığından mıdır nedir Öner Erkan ağlarken bile gülmeyi başardılar ya … Neyse…
Birçoklarının sıkıcı bulduğu, babanın hikaye anlattığı yaklaşık 15 dakika süren sahne beni büyüledi. Kitap okur gibi anlattı Şerif Erol ve seyircinin hayal gücüne bırakıldı. Bayıldım, bayıldım!
Dekor olarak bir hastane odası vardı. Abartısı, gereksiz hiç bir detayı yoktu sahnenin. Olması gerektiği gibi. Kapı açıldığında koridordan gelen “hastane sesi” mükemmel bir detaydı, ilk saniyeden itibaren oyunun içinde olmamıza katkı sağladı.
Bıraksam kendimi, sabaha kadar övebilirim. Ama özellikle Öner Erkan’ın o yükselen oyunculuğu, ağlama sahnesinde ben hüngür şakır ağladım, ve finali ile unutamayacağım bir oyun oldu. Gerçekten uzun zamandır izlediğim en iyi dram tiyatro oyunuydu.
Mutlaka seyredin.
Not: Gidiş gelişler sorun olur sanıyor insan. Malum Santral İstanbul biraz uzak. Fakat biz Kabataş sahilden direk servise bindik, tiyatronun kapısında indik. Sitelerinde detaylı bilgi var, yoldan korkmayın, gidin!
